زندگی چشمه آبی آبیست

  

زندگی قاصدک است
می پرد از سر افکار بلند
مینشیند به کف آب جوانمردی و راد
میگذرد از سر پر حرف و غرور
میرود دانه به دانه،میگذرد عمر صبور... 
 

زندگی مثل طلوعی زیباست
نه از آن کوه که عمر داده به باد
نه از آن چاه و دل تیره پسند
نه از آن خسته ، از آن ابر بلند...

زندگی مثل سرودی تنهاست
که از آن حرف،تو را میخواند
بروی سوی گدا
بدهی دست به این خسته ز خلق
که گدایان خدا سرو ترند
بگو ای کاش گدا بودم من
تشنه و عشق به خلق ،راز صداست

زندگی چشمه آبی آبیست
که در آن نور به اندازهء دلها پاک است
دست بزن سوی حباب
نشو هر شب در این روز گرفتار سراب
مثل دنیا مرداب
میکشد سوی تباهی مغرور
میبرد تا ته چاه
میکشد تا نرود سوی سراب